Masaż leczniczy

Udokumentowana historia masażu sięga dzisiaj już ponad 7 tysięcy lat wstecz! W starożytnych Indiach oraz Chinach masaż był ważną częścią rytuału religijnego. Właśnie z stamtąd przeniknął do medycyny.

Wzmianka z 3000 roku p.n.e., w dziele chińskim Kong-Fu, mówi o leczeniu różnych schorzeń za pomocą masażu właśnie. Następnie w 1800 roku p.n.e pojawiają się (tym razem w indyjskiej księdze mądrości Vedas) wskazówki które dotyczą tego jak wykonywać masaż. Masaż znany był także w starożytnym Egipcie – tutaj dowodem są rysunki jakie zachowały się na papirusach (które pochodzić mogą nawet z okresu 5000 lat p.n.e.) Antyczna Grecja była swoistym prekursorem dla rozwoju masażu. Powiązane było to z powszechnym zainteresowaniem mieszkańców Grecji sportem oraz dbałością o ogólną sprawność fizyczną. To właśnie głównie dzięki Grekom tajniki masażu dotarły do starożytnego Rzymu. Masowano – i to dosłownie na skalę masową, w słynnych termach rzymskich (istniało nawet prawo które stanowiło że dzieci do 14 roku życia mają mieć zapewniony bezpłatny masaż). Dzięki masażowi (a także gorącym kąpielom) dbano o higienę – służyło to zdrowiu co bardziej zamożniejszych patrycjuszy, których masowali i nacierali wonnymi olejkami oczywiście niewolnicy. Sam Julisz Cezar napisał, w swoich pamiętnikach, że w przypadku pojawienia się rwy kulszowej, najlepszą metodą leczniczą jest szczypanie i ugniatanie.
     I tak sztuka masażu rozwija się przez tysiące lat. Przechodzimy tym samym to czasów nam już bardziej współczesnych. Dzięki ciągłemu rozwojowi medycyny, przede wszystkich zaś fizjologii, na przestrzeni ostatnich 100 lat zostały opracowane współczesne techniki i metody masażu. Dzięki badaniom prowadzonych m.in. przez H. Heada (1889), J. Mackenzie (1917) oraz i W. Kohlrauscha (1937),  także wspólnej pracy O. Gläsera i W.A. Dalicho opracowano nowe metody masażu stosowane dzisiaj na szeroką skalę w leczeniu schorzeń internistycznych.¹

Fenomen masaży

Podstawą dla pełnego zrozumienia fenomenu masażu, jest konieczność wyzbycia się eurocentrycznego (bądź egoistycznego) podejścia do tematu masażu. Do masażu należy podejść jak do zjawiska przebogatego doświadczenia całej ludzkości. Druga strona medalu jest taka że konieczne jest swoiste odmitologizowanie pojęcia „masaże wschodnie”. Faktem jest jednak to, iż w Europie mamy do czynienia jedynie z  pewnym fragmentem wszystkich metod, dodajmy fragmentem wyjętym z kontekstu, a w licznych przypadkach praktykowanie orientalnych form masażu jest w rzeczywistości bardzo dalekie od źródeł.
     Dzisiaj istnieją przeróżne podziały masażu. Jedne ze względu na zastosowanie (masaże lecznicze, kosmetyczno-pielęgnacyjne, relaksacyjne, sportowe), inne podziały ze względu na sposoby ich wykonywania (tutaj masaż manualny klasyczny, w środowisku wodnym lub też dokonywany za pomocą specjalistycznych urządzeń).² 
     Bardzo duży wkład w rozwój tzw. masażu segmentalnego miał angielski neurofizjolog Henry Head. W 1896 roku, jako pierwszy, opierając się na podstawie własnych badań, stwierdził, że w przypadku chorób poszczególnych narządów wewnętrznych konkretne odcinki skóry (zwane dermatomami) wykazują wysoką i szczególną wrażliwość na bodźce zewnętrzne. Właśnie od tego czasu odcinki ciała wykazujące, w określonym dermatomie, szczególną nadwrażliwość określa się mianem stref Heada. Każdy bodziec bólowy, który powiązany jest z chorym narządem wewnętrznym, przebiega przez włókna układów autonomicznego i somatycznego. Powiązania zachodzące pomiędzy tymi dwoma układami tłumaczą możliwości rzutowania bólów trzewnych na skórę. Strefy Heada charakteryzują się przeczulicą, nadwrażliwością czuciową. Wszystkie bóle pojawiające się w okolicach tych stref zazwyczaj są spowodowane zmianami o podłożu patologicznym w skórze, zmianami pni nerwowych które zaopatrują w receptory czuciowe albo chorobami narządu wewnętrznego. W obrębie stref Heada można zaobserwować objawy takie jak wzmożone napięcie skórne, pojawiające się zgrubienia lub nabrzmienia, a także zaburzenia ukrwienia. Head wyznaczył mapę obszarów i pasów które powiązane są narządami wewnętrznymi (graficzne przedstawienie na kolejnej stronie: obraz 1). Dobra znajomość stref Heada ma duże znaczenie, nie tylko na polu diagnostyki, ale także w przypadku detoksykacji organizmu oraz innych terapii (chociażby w przypadku akupresury czy refleksoterapii).³

Head, swoimi badaniami, udowodnił np. że zapalenie pęcherzyka żółciowego objawia się poprzez bóle w prawym podżebrzu i pod prawą łopatką, z kolei ból pojawiający się w okolicach lewej pachy po stronie łokcia najczęściej zwiastuje chorobę niedokrwienia serca. Tymi, oraz wieloma innymi „odkryciami naukowymi” Head zbliżył się swoimi wynikami do odwiecznej wiedzy medycyny Wschodu o meridianach (i w pewnym sensie oraz zakresie ją potwierdził).
     W przypadku leczenia pewnych chorób klasyczny masaż może okazać się niewystarczającą formą leczenia. Wtedy właśnie zalecane jest zastosowanie masażu segmentalnego, a wśród wskazań znajdują się:⁴

• choroby narządów wewnętrznych,
• zaburzenia układu krążenia,
• choroby kręgosłupa i bóle stawów,
• urazy ortopedyczne (złamania, pęknięcia),
• niektóre z pośród zaburzeń układu nerwowego.

Warto wtedy skorzystać z usług świadczonych przeze mnie czyli – Rehabilitacja i terapia manualna w Krakowie.

Ponadto trzeba pamiętać, że forma masażu segmentalnego może zostać zastosowana jeśli u pacjenta nie pojawiają się zmiany odruchowe, w ostrych zapaleniach bakteryjnych, różnych zakażeniach które występować mogą razem z gorączką.⁵

Masaż segmentalny jest ściśle oparty jest na „strefach Heada”. Nadrzędnym celem masażu segmentalnego jest znormalizowanie czynności chorego narządu oraz tkanek. Cele te można osiągnąć poprzez, z jednej strony dokładną znajomość anatomii i fizjologii człowieka, (a w szczególności procesów które rządzą całym układem nerwowym), a z drugiej dzięki znajomość występowania zmian występujących właśnie w strefach Head’a. Ważna jest prawidłowa diagnoza przed każdorazowym przystąpieniem do zabiegu masażu. Należy bardzo precyzyjnie zlokalizować miejsce wszystkich zmian odruchowych i punktów maksymalnych, za pomocą odpowiednich technik (wzrokowej, dotykowej, igłowej, głębokiego rozcierania, fałdu skórnego / mięśniowego, przesuwania, łaskotania, wywoływania przekrwienia, etc.)

Masaż segmentalny uwzględnia właściwie wszelkie możliwe zmiany odruchowe jakie powstać mogą w różnych tkankach, jednocześnie podaje sposoby ich usuwania za pomocą stosowania szczególnych, ściśle określonych rękoczynów. Ze względu na wywieranie istotnego wpływu na funkcjonowanie narządów wewnętrznych, także możliwości skutecznego leczenia i usuwania zmian o charakterze odruchowym, metoda masażu segmentalnego jest doskonałym wręcz uzupełnieniem masażu klasycznego.⁶

PRZYPISY

1. Mumford S., Masaż, Wydawnictwo Skarbnica Wiedzy, Warszawa, 2005, s.42,
2. Lewandowski G., Masaż leczniczy, Wydawnictwo Annał, Łódź, 2005, s.27,
3. Magiera L., Klasyczny masaż leczniczy, Wydawnictwo Bio-Styl, Kraków, 2009, s.51,
4. Lewandowski G., Masaż leczniczy, Wydawnictwo Annał, Łódź, 2005, s.23,
5. Lewandowski G., Masaż leczniczy, Wydawnictwo Annał, Łódź, 2005, s.20,
6. Magiera L., Klasyczny masaż leczniczy, Wydawnictwo Bio-Styl, Kraków, 2009, s.52,

BIBLIOGRAFIA

1. Lewandowski G., Masaż leczniczy, Wydawnictwo Annał, Łódź, 2005,
2. Magiera L., Klasyczny masaż leczniczy, Wydawnictwo Bio-Styl, Kraków, 2009,
3. Mumford S., Masaż, Wydawnictwo Skarbnica Wiedzy, Warszawa, 2005,

Zachęcam do pozostawienia opinii na temat mojej osoby po wykonanych zabiegach na moim profilu w Google+.